Osamdesete i moda u njima. Bilo je svasta, vecinom, koliko para toliko i muzike. Mada, bilo je i onih, sa vise maste nego para, koji su sami kreirali sebi svojstven stil i isticali se u masi.
Gledale su se marke, dizajneri, a kroz njih se stvarala i slika o tebi. Uglavnom, da bi bio kul i u trendu, morao si imati original. Da bi imao original, morao si negdje drugdje nabaviti i za to zadovoljstvo dobro platiti. Oni koji su mogli, isli su u inostranstvo(zapadna Evropa),a ako si kojim slucajem imao rodbinu tamo, mogao si preko njih neki komad odjece nabaviti. Dodatno, postojali su komisioni, buvljaci, cak i na obicnoj pijaci, kod svercera, moglo se naci nesto, a da dupljak nije.
Klasican modni primjer osamdesetih bio je: crna kozna jakna (vecinom iz Turske), leviske 501 i plitke starke raznih boja. Samo jos fale RayBan suncane cvike, Tom Cruise, muzika Top Guna u backgroundu, zajeban pogled i evo ti slike prosjecnog muskarca/mladica osamdesetih. Bilo ih je na stotine. Nesto kao preteca kloniranja. Neinventivnosti nije nedostajalo takodjer.
Od cipela nosile su se koledzice (vecinom sminkeri), brodarice (gluho bilo) i spenserice, uverljivo najbolje (za mene) poluduboke, od antilop koze. Cizme su se dijelile na kaubojke (sa spicom), dzonsonke( bez njega) i legendarne Kanadjanke (made in Borovo). Kandjanke su bile duboke, svijetlosmedje, rock izrazaju, naklonjenije. Od patika, osim nezaobilaznih starki, na cijeni su bile Nike (naravno, original), Pume, duboke (vecinom bijele, takodjer iz Borova), konverske iz “Astre” i top-ten adidaske iz “Slovenijasport” ili “Planike”.
Farmerke su vecinom bile Leviske , naravno, najtrazenije 501, mada su i druhge imale prolaz, smao neka pise strana markica proizvodnje. Pored leviski,nosile su se : Rifle, Dorigo, Carrera, Wrangler i Lee Cooper. Jedno vrijeme u fazonu je bio i prskani jeans (nedo bog nikome). Na srecu, trajao je samo sezonu ili dvije.
Sto se tice frizura, muskarci su glumili Zeru ili momke iz grupe A-ha, a bilo je predivnih mulleta, kraca kosa sa repovima (Tito dragi), koja je , narocito bila omiljena kod momaka sa blagom tendecijom prema melosu narodnjackom.
S druge strane, svi sa malo duzom kosom, ni krivi ni duzni, zvani su hasisari iliti drogerasi i bili na vjecitom udaru lokalne jalije.
Dodatno, nosile su se spit-fire jakne, a kao detalj, siroki, izlizani kaisevi tj. opasaci. U skolu se islo sa vojnim, tamnozelenim platnenim torbama, na kojima je, debelim crnim flomasterom, bio ispisan citav razred i grupe koje kao navodno slusas ili barem znas.
Djevojke/cure su imale razne faze u modiznato vis ene go muskarci: frizure, suknje, cipelice, krpice i hormoni, mijenjali su se iz godine u godinu. Jednom su to bile raznobojne suknje od gaze (isle sa podsuknjom) i frizure “na samar”, druge godine vec su bile u modi Mount pernate jakne, pramenovi, plava sminka oko ociju, stucne preko panatlona, znojnice na celu i oko rucnog zgloba.
Vecinom su zeljele da lice na Marinu Perazic ili Dubravku Markovic, gledale su “Footloose” i “Dirty Dancing”, slusale Duran Duran, bile zaljubljene u Bajagu, Drazena Petrovica i konobare u Domu.
Osamdesete, moda, muzika, kuliranje, zaljubljivanje, patnja i radost. Nase odrastanje, nasee formiranja. Ponekad se cini smijesnim, odmahujes rukom i zelis da zaboravis, ponekad, sjeta te zarobi, malo stegne u grlu i osmijeh se na licu pojavi. Smijes li se?
No comments:
Post a Comment